JANUSZ KORCZAK urodził się 22 lipca w 1878 lub 1879 roku w Warszawie, w rodzinie żydowskiej, zamożnej, postępowej, związanej z kulturą i obyczajowością polską. Naprawdę nazywał się Henryk Goldszmidt. Jego ojciec był adwokatem a dziadek chirurgiem.
Do szkoły zaczął uczęszczać w 1886 roku, szkoły nie wspominał pozytywnie. Surowość i nudność szkoły opisał w książce „Kiedy znów będę mały”. Pierwsze myśli o reformach wychowania zaczynają się w nim budzić w 15 r.ż. Po śmierci ojca Henryk walczy o skromny byt dla rodziny udzielając korepetycji. Już jako uczeń bardzo dużo tworzy, pisze do gazet, bierze udział w konkursach literackich. Jednak wstępuje na wydział lekarski Cesarskiego Uniwersytetu Lekarskiego.W 1899 wygrywa jeden z konkursów literackich podpisany pseudonimem Janusz Korczak. W 1900 drukuje cykl siedmiu artykułów pt. ”Dzieci i wychowanie”. Jako student bierze udział w koloniach letnich dla chłopców. Dyplom lekarza otrzymuje w 1905 roku 23 marca.
Choć pracuje jako lekarz nadal myśli o reformie wychowania, dając temu dowód w krytycznym artykule „Szkoła współczesna.” Pracą lekarza zajmuje się z pasją pomagając biednym, choć w tym czasie jest uznanym i modnym lekarzem. W 1911 roku zostaje zatwierdzony plan budowy Domu Sierot oparty na nowoczesnych założeniach społeczno-pedagogicznych i architektonicznych. W 1912 roku zostaje dyrektorem Domu Sierot, a w 1913 odbywa się oficjalne otwarcie domu.
Dom Sierot Korczak stopniowo przekształca w społeczeństwo dziecięce zorganizowane na zasadach sprawiedliwości, braterstwa, równych praw i obowiązków. Tworzy system wychowawczy, w którym każde dziecko staje się gospodarzem, pracownikiem i kierownikiem.
Korczak zajmuję się również dziećmi niedorozwiniętymi. W ciągu dwóch lat działalności domu Korczak zdobywa uznanie w kraju i za granicą. Stara się również o utworzenie kolonii letnich dla dzieci, w tym dzieci przedszkolnych. Z tego pomysłu powstaje kolonia „Różyczka” w Gocławku. Przy Domu Sierot powstaje małe gospodarstwo rolne, w którym dzieci uczą się ogrodnictwa i rolnictwa. Przy ośrodku powstaje bursa w 1923 roku, która trwała do 1937. Przez ten cały czas Korczak tworzy swoje dzieła cieszące się dużą popularnością wśród dzieci.
Sytuacja finansowa ośrodka zaczęła się gwałtownie pogarszać. W tym czasie Korczak kilkakrotnie wyjeżdżał do Palestyny. W 1939 roku wybucha II Wojna Światowa, w czasie której Korczak kilka razy był aresztowany. Wracał jednak do domu. Przebywało w nim wówczas ok. 500 osób. Brak środków i warunków powodowały wysoką śmiertelność wśród dzieci. Sam również zachorował, opiekowała się nim matka, która wskutek zarażenia się chorobą zmarła.
Dnia 6 sierpnia 1942 roku wszyscy opiekunowie i mieszkańcy domu sierot, około 300 osób - zostali wywiezieni do Treblinki i słuch o nich zaginął.
.jpg)
